viernes, 27 de febrero de 2009

*23.15 p.m.*


"Las oportunidades marcan nuestra vida,

incluso,

las que dejamos pasar..."

lunes, 23 de febrero de 2009

*And after all...*


Só espero...mañá non demasiado tarde.

Olvidar.
Desilusionar.
Voltar comezar.
Cambiar.
Obviar.
Danar.
Dar.
Cegar. 
Falar.
Recitar.
Xogar e deixar.
Querer e odiar.

I Can´t Stay Much Longer.

domingo, 8 de febrero de 2009

*Sleep, Don´t Sleep*


Non durmir, non durmir, non durmir... se a compensación é así de boa, sempre paga a pena. Agora toca ir polas Vangardas Históricas....Xa queda nada!!!

sábado, 7 de febrero de 2009

*R.I.P.*


¿Qué pasa co  tempo que discorre mentres esperamos que pasen as cousas, pois ese é o seu sino, e cando chegan para poder decírmonos que "todo pasa"? ¿Non será o que se denomina "tempo perdido"? ¿ E se o que move o mundo é o azar, os encontros inesperados, os regresos non premeditados...oportunidades que deixamos pasar? E que pasa se non cremos nestas oportunidades, ignorándoas e ó final resulta que eran realmente as vías que marcarían a senda sólida da nosa sinuosa vida. O peor de todo, ó fin, sería o arrepentimento: arrepentirnos do que pudemos ter e deixamos escapar, do que pudemos ser e no que non nos quixemos metamorfosear.

viernes, 6 de febrero de 2009

*MooN*


Yo había saltado desde el borde del acantilado y justo cuando estaba a punto de dar contra el fondo, ocurrió un hecho extraordinario: me enteré de que había gente que me quería. Que le quieran a uno de ese modo lo cambia todo. No disminuye el terror de la caída, pero te da una nueva perspectiva de lo que significa ese terror.Yo había saltado desde el borde y entonces, en el último instante, algo me cogió en el aire. Ese algo es lo que defino como amor. Es la única cosa que puede detener la caída de un hombre, la única cosa lo bastante poderosa como para invalidar las leyes de la gravedad.